Gul's Diary

Oğlanları bilmirəm, amma məncə hər bir qız yuxudan duranda ən az 10 dəqiqəsini qarderob qarşısında oturub nə geyinəcəyini düşünməklə keçirir. Təxminən 90% bu problemi yaşayan qızların da 30% günə bu düşüncə ilə negativ başlayır. Daha sonra güzgü qarşısında özünü bəzəyərkən də bu negativliyi güzgü vasitəsilə "evren"e mesaj göndərir. Sonda nə olur? Bütün gün alt - üst olur, hər şey tərs getməyə başlayır. Böyük ehtimal siz də "Bugün deyəsən tərsindən (solundan) qalxmısan" sözünü eşidirsiz. Əslində o tərs qalxmaq deyil, günə doğru başlamamaqdı!

Lafı dolandırmayacağım. Süslü şeylerden hiç hoşlanmam. Yani, artık hoşlanmam.

Bir pazar günü genç bir kızın çatıya çıkıp aşağıdan gelip geçenlere bakması sizce normal mi? Bunun sadece tek bir sebebi var: AŞK. Bazen çoğalır, bazen azalırsınız. Bazen koşar, bazen durulursunuz. Bazen anlamaya çalışır, bazen anlamaktan vazgeçersiniz. Bazen konuşur, bazen de kalbinizin sesinden yorulursunuz. HER ŞEY AŞKTAN. Acısıyla, tatlısıyla, yaşama, hayata: HER ŞEY AŞKTAN.

Kendimi anlatmayı pek sevmem. Ben Pelin. Sıradan bir ailenin sıradan bir semtte doğan ikinci çocuğuyum. Alış - verişi her zaman çok sevdim. Işıl - ışıl mağazalarda şahane parfümler, rengarenk ojeler, pırıltılı rujlar ve muhteşem kıyafetler. Hem moda her yıl değişir, ayak uydurmak içinse şişkin bir cüzdanla zengin bir koca gerekir. İyi bir alış - veriş içinse iyi bir suç ortaklarına ihtiyaç vardır. Şahane çikolatalar, pastalar yapmayı çok severim. Ha bu arada, yakında evleniyorum. Hem de hayatımın aşkıyla.

Bir pazar günü genç bir kızın çatıya çıkıp aşağıdan gelip geçenlere bakması sizce normal mi? Bunun sadece tek bir sebebi var: İHANET. 

3 gün ya geçti, ya geçmedi, ama ben kendimden geçtim. Göz göre - göre bir yalana inandırdı beni hayvan herif. İçim bir türlü soğumuyor.

"Denizi seversen dalgaları da seversin" - derdi babam. Ben de İlkeri bütün hatalarıyla sevdim. Ne safmışım. Ama artık bitti! Nasıl sevildiğini gördün. Şimdi unutuluşunu seyret!

Ben bu aralar ağlıyorum. Her kese ağlıyorum. Her şeye ağlıyorum. Milyonların içinde küçücük kalıyorum. İnsanın neresi ağrırsa "CAN"ı orada atarmış ya; benim kalbim ağrıyor, dünyaya sığamıyorum.

"İnanmak başarmanın yarısıdır" - demiş birileri. Bence asıl başarı gerçeği kabullenmek. Aldatıldım, evet. Haksızlığa uğradım - tamam. Ama bunu yaşayan ilk insan ben miyim?

Geçmişte kalan hiç bir şeye arkana dönüp bakma. Kül kedisi ayakkabısını almak için geri dönseydi asla Cindrella olamazdı.

Hayat bize hep seçimler yaptırır. Ya doğruyu seçersin, ya yanlışı. Ya siyaha gidersin, ya beyaza. Ama her seçenek seni bambaşka bir yere götürür. Aslında bütün sorun - işaretleri okuyamamakta. O yüzden insan hep yanlış yerlere savrulur.

Zaman hep gerçekten yanadır ve tesadüf diye bir şey yoktur. Her şeyden önce kendine dürüst olmalı insan, ondan sonra da sahici bir karar vermeli: ne istediğine ve hayatda ne yapacağına. Eğer kendine karşı dürüst olursa insan, ne yapmak isterse istesin, bütün dünya kenara çekilir.

"Kendimi topladım, başka bir insan oldum" dersem yalan olur...Çalışırken çok mutluydum tabii, ama çalışmadığım zaman eskileri hatırlamaya devam ettim: düşünmeye ve yazmaya. Artık renkli alış-veriş sayfaları bitmiş, sadelik kalmıştı hayatımda. Ben sadeleşirken, etrafım renkleniyordu. Hafif bir tahta parçası gibiydim artık...Ne kadar hafiflersen suyun üstünde o kadar rahat olursun ya...Nerden nereye gelmiştim. Ara-sıra onu düşünmüyor değildim. Sözleri geliyor hep kulağıma. O'nu görür gibi oluyorum."Beni düşünüyor mudur?" diye soruyorum. Gittiğimiz yoldan geri dönmek vardı sadece, ve her dönüşte aynı insanlarla karşılaşmak. Ben koskoca bir hayal kurup kendimi aşağılarda bulmuştum. Artık sadece gerçekler elimden tutmuştu.

Eee fazla ciddiyete gerek yok...Nefes alıyorsak umut var ve güzel şeyler hep bizim tarafta...Hayat hep aydınlık olamaz, hep karanlık da. Hep mutlu olamazsın, hep mutsuz da. Her şey şahane bir akışta yürüyor aslında. Artık her kes umurumda, ama kimse umurumda değil. Ve bugün anlıyorum ki, ben çox değerliyim.

Biraz eqoistəcinə, bəlkə də biraz feministcəsinə bir paylaşım olacaq, amma oxumağa dəyər.

Kitab oxumaq və mütaliə etmək bütün zamanlarda və bütün yaşlarda ən böyük bilik mənbəyidir. Son 20 ildə texnologiyanın inkişafı nəticəsində insanların internetə və sosial şəbəkələrə marağı artaraq qəzet və kitab oxuyan gənclərin sayının günbəgün aşağı düşməsi təəssüfləndirici haldır. Bu gənclərin arasında kitabı kompüter, kindle kimi elektron vasitələrdən oxuyanlar da var. Amma heç bir elektronik vasitə yeni kitab almağın, o kitabı açıb səhifələrini qoxlamağın və ən əsası kitab rəfi düzəldərək o rəfə bitirdiyin kitabları yerləşdirməyin həzzini yaşatmır.

Bir də musiqi dinləyərək bədii kitab oxuyan insanlar da var. Amma mənim üçün ya musiqi, ya da kitab. İkisini eyni anda edərək dincəlmək mümkün deyil. Çünki o zaman musiqi fonunda oxuduğun kitabdan fikrini toparlayıb nə yazılanı dərk edə bilirsən, nə də oxuduğundan həzz ala bilirsən.

Xatırlayıram, abituriyent olduğun zaman bir müəllimim var idi. Təbii ki, o zaman bədii kitab oxumağı çatdırmaq o qədər asan bir şey deyildi. Amma o bizə məcbur edirdi və onun bir sözü həmişəlik beynimdə həkk olundu: "Çalışın kitab oxuduğunuz zaman aralarında ən az 1 gün fasilə verin ki, o beyninizdə tam otursun". O zaman oxuduğumuz daha çox Azərbaycan ədəbiyyatından, klassiklərindən seçmələr idi. Nizami Gəncəvi, Füzuli, Cəlil Məmmədquluzadə, Mirzə Fətəli Axundov və bu kimi şair, yazıçı və dramaturqların əsərlərinin hamısın oxumasaq da, adlarını əzbər bilməyi bizə bir vətəndaşlıq borcu olaraq öyrədirdi. Zənnimcə, kitab oxumaq və yazı yazmaq həvəsim uşaqlıqdan gəlsə də, bu həvəsimi alovlandıraraq üzə çıxaran və mənə sənət olaraq olmasa da, (çox istəsəm də alınmadı) hobby olaraq mənə aşılayan O oldu. Sırf buna görə içimdən hər gün ona minnətdarlıq duyur, və üzərimdə çəkdiyi əziyyətlərə görə qarşısında baş əyirəm.

Ümumiyyətlə, zövqlər müxtəlifdir və buna görə hər bir insanın ən sevdiyi kitablar janrdan aslı olaraq dəyişə bilər. Mənsə, öz sevimli 5-liyim haqqında bir az məlumat vermək istəyirəm.

5) Hüseyn Cavid - İblis

Azərbaycanın bədii-ictimai fikir tarixində ölməz yer tutan, öz əsərlərində humanist ideallara, gözəlliyə, həqiqətə, xeyirxahlığa, əmin-amanlığa çağıran, Azərbaycan romantizminin inkişafında özünəməxsus mərhələ olan filosof-şair Hüseyn Cavid irsi çox böyük və genişdir. Cavidin “İblis”indəki insanilik harayı göysüzlərin inamsızlığına qarşıdır. Yerdəkilərin İblis adlı səcdəgahı var: yüksələn görünürlər, alçalırlar, çünki göysüzdürlər.Cavid haray çəkir: İblisləşən Yerdə xurafat göysüzlüyü yaranıb.Yerdəkilərin yaşamında İblis halı yaranır – zülmət gətirən. İdrak göysüzlüyündən duyğu, iradə yoxluğu yaranır. Yadlaşma yağılığından ayrıla bilmirlər mənəviyyat korları, çünki iradəsizdirlər.Fitnə-fəsad, şərdən yoğrulmuş işlər törəyir Yer idrakından. Xurafat, cəhalət, anlamsız adət-ənənələr mənəviyyat göysüzlüyü yaradır.Şairin qəhrəmanları zəlilləşmənin yaratdığı qələbəyə inanmır. Mənəviyyat göysüzləri Vicdanın səsini eşitmirlər. Mənəviyyatsızlığın İblislik adlı məqamı var. İblislik – İnsansızlıqdan yaranır. Cavidin qəhrəmanları ləyaqətsizliyə, azğınlığa, zalımlığa, harınlığa, öz iradi imkanlarına inanmayanlara qarşı vuruşurlar. 

4) Varis - Bir ovuc torpaq

Müasir dövr yazıçılarımızdan olan Varisin əsərlərinin üz qabğında ilk diqqəti çəkən "Kitab oxumağın vaxtı yetişdi!" sitatıdır. Çox qısa zamanda nəfəs almadan oxunan kitablar sırasındadır. Əsərdə əslində bir-biriləri ilə əlaqəli olan iki həyatdan danışılır. Hissə-hissə hər bir həyat barəsində ətraflı məlumat verilir. Hər hissənin əvvəlində isə qaçqın düşmüş gənclərin inşa dəftərindən yazılar verilir. Həyatın bir neçə qanunları var ki, onları bilmək insanı çətin məqamlardan qurtara, həyatını qurmağa yardımçı ola bilər. Baş roldakı oğlanın bir kitabdan oxuduğu cümlələr əsl həyat qanunlarıdır sanki. Əsərdə fəlsəfi fikirlərin öz əksini tapması onu daha da oxunaqlı edir, mükəmməlləşdirir. Süjet xəttininin axıcılığı və gözlənilməz sonluq əsəri mənim üçün daha dəyərli etdi. Ümumiyyətlə, kitablarda heç gözləmədiyim final görmək məncə kitabı daha çox sevdirir.

Yaşamaq üçün unutmaq, unutmaq üçün isə ölmək lazımdır...

3) Zülfü Livanelli - Kardeşimin hikayesi

Tamamilə mistik və dedektiv janrında yazılmış bu kitabı oxuduqdan sonra təsirindən uzun müddət çıxmayacağınıza əmin olun. Detektiv bir hikayəni sevgi ile birləşdirən, lakin sevgini mühakimə etməyimizə səbəb olan roman sizi mürəkkəb bir hikayənin içinə çəkəcək.

Karadeniz’in kiçik bir qəsəbəsi günə bir cinayət xəbəri ile başlayarr. Bu cinayət biri üçün həyatın sonu, başqaları üçün yeni bir həyatın başlanğıcıdır. Bir tərəftə bir mühəndis, digər tərəfdə isə maraqlanan bir jurnalist. 

Zülfü Livaneli yeni kitabı ilə birlikdə xoşbəxtlikdə son nöqtənin sevgi olduğuna inananlara fərqli bir mesaj göndərir. Bunu edərkən də oxuyucularına mükəmməl hazırlanmış qarışıq və təhlükəli bir hekayə təqdim edir.

Aşk bir uçurum kıyısında gözü bağlı yürümektir.

2) Adam Fawer - Olasılıksız

"Oxumadan ölməyin" deyərək bu kitabı sizə şiddətlə tövsiyə edirəm. Kitabın sonluğunu heç bir zaman təxmin edə bilməzsiniz, çünki hər yeni səhifə yeni bir ehtimal yaradır. Əsərin qəhrəmanı David tam bir hesab mütəxəssisidir və bu istedadına güvənərək qumar oynayır. O oynarkən beynində bütün ehtimalları dəyərləndirərək qalib gəlməyə çalışır, lakin adı üstündə: "EHTİMAL". Rus mafiyasına böyük məbləğdə pul uduzur və əslində bütün hekayə burdan başlayır.

"Oxumadan ölmə" dediyiniz hansı kitablarınız var?

Hər kəsə salam.

İlk öncə Blog-umun adnı niyə Gul's diary qoydum, o haqda qısa bir məlumat vermək istəyirəm.

Uşaq ikən adımı heç sevməzdim, çünki özümü qarşımdakına tanıdanda mütləq şəkildə ilk dəfə mənə səhv adla müraciət edərdilər. Təbii ki, özünə dəyər verən bir insan olaraq bu durumdan heç xoşlanmazdım. Böyüdükcə adımı qısaltmaq qərarına gəldim və bunu ilk dəfə universitetin ilk günündə etdim. Hər kəs kimi ailədə və dostlar arasında mənim də qısaldılmış, şirnikləşdirilmiş onlarla adım var idi, amma mən mənə və xarakterimə ən çox uyğun gördüyüm bir adı seçdim: GÜL. Niyə Gül? Bildiyiniz kimi, Gül sözü omonimdir və iki mənası vardır (başqa mənaların da bilirsinizsə çəkinmədən deyə bilərsiniz):

1) Gül - gül, çiçək. Yer üzündə yüzlərlə, minlərlə, bəlkə də milyonlarla növ gül var. Hərəsinin öz ətri, öz xeyri və öz gözəlliyi var. Təvazökarlıqdan biraz uzaq da olsa, özümü o güllərdən birinə bənzədirəm. Bu haqda sonrakı yazılarımdan birində paylaşacam.

2) Gül - gülmək, gülümsəmək. Hər insan kimi mənim də hüzünlü, kədərli vaxtlarım olur, amma bacardıqda o vaxtların qısa sürməsini və onun ardından gülməyi öyrənməyə çalışıram. Məndən sizə məsləhət, siz də öyrənin :) Ailəmdən başqa hər kəs məni gülərüz, mehriban bir insan kimi tanıyır, çünki ailə yeganə toplumdur ki, sən orda olmalı olduğun vəziyyətdə yox, özün kimi olursan. Onların yanında istədiyim zaman ağlaya, kədərlənə bilərəm, amma bunu çox vaxt kənara bildirməməyə çalışıram.

Diary məsələsinə gəlincə. Uşaqlıqdan dəfələrlə günlük tutmuşam, yazmışam, bir neçəsini doldurub bitirmişəm. Bir yerdə anladım ki, yazmaq məni rahatlatır. Heç kəsə deyə bilmədiyimi və ya demək istəmədiklərimi ora yazdıqca mən sanki yenilənirdim, dirçəlirdim.

Çox uzun müddətdir ki, mən blog açmağı planlaşdırırdım. Qismət bu günə imiş.

Məsləhətlərimlə, bəzən sevincli, bəzən hüzünlü yazılarımla sizlərlə birlikdə olacam.

To be continued :)